Gorka Juliok NAIZ hedabidean idatzitako artikuluak, teknopolitika kontzeptuaren definizio eta hausnarketa egiten du. Teknopolitika, teknologia digitalak jarduera politikoan estrategikoki erabiltzea bezala definitzen du, non teknologia ez den tresna huts bat, baizik eta antolaketa, parte-hartze, gatazka eta boterea eraldatzen dituen ekinbide bat. Ez da soilik lehendik dauden prozesuak digitalizatzea, baizik eta botere politiko eta sozialaren logikak zalantzan jarri eta berrasmatzea.

Artikuluak bi teknopolitika joera bereizten ditu: zentralizatua (goitik beherakoa), non erakundeek teknologia erabiltzen duten kontrola indartzeko; eta deszentralizatua (behetik gorakoa), non herritarrek eta gizarte mugimenduek teknologia baliatzen duten ahalduntzeko eta egungo ordenari aurre egiteko.

Guiomar Rovira ikerlariak ikuspegi hori osatzen du bi teknopolitika mota bereiziz: askatzailea, norberaren burujabetzara eta ekintza kolektibora bideratua; eta determinista, interes korporatiboen edo gizarte-kontrolaren zerbitzura dagoena.

Teknopolitika askatzailearen estrategiak honako hauek dira: helburu politikoa duten garapen teknologikoak (software librea eta sistema deszentralizatuetan oinarrituta), ohitura instituzionalak aldatzeko protokoloak (gardentasun proaktiboa, fiskalizazioa), eta kultura digital kritikoan trebatzea (segurtasun digitala, hacker etika, autokudeaketa teknologikoa).

Artikuluak ohartarazten du teknologiaren ulermena kapitalismoaren logikak bahituta duela gaur egun, eta teknopolitika egiteko garaian teknologiaren beraren ulerkera ere kontuan hartu beharko litzatekeela.

Artikulua irakurri HEMEN